Op 26-7 zijn we in de middag vertrokken vanuit IJmuiden met het doel doel zover mogelijk te komen in de beschikbare tijd samen. Hier een kort verslag hoe de tocht is verlopen.
Ik heb Jeroen goed leren kennen na diverse Neptunamor cursussen, training aan boord van de STT Exceptional en een gezamenlijke 24-uurs ervaring. Destijds en ook tijdens deze tocht hadden we dezelfde ideeën over tochtplanning en konden we het makkelijk eens worden over keuzes. Jeroen heeft de vd Stadt Pion van een opknapper getransformeerd in een nieuw schip, met voorzieningen die je op een superjacht verwacht. Het is een grote prestatie hoe hij alles met zorg heeft geïnstalleerd. Op reis zijn al die voorbereidingen degelijk getoetst en alles heeft zich bewezen, echter een boot op zee,….. allways something.
De vertrekdatum was om verschillende redenen al een paar keer uitgesteld. Uiteindelijk is aan alles voldaan en dan ben je klaar voor vertrek en dan zit de windvoorspelling tegen. Je kunt dan wachten maar uiteindelijk als het einddoel de Middellandse Zee is, dan komt een moment in het seizoen dat je niet kan blijven uitstellen. Beide wisten we dat het zwaar zou worden maar dat het verantwoord was om te vertrekken. Een beetje wishfull thinking is er altijd, misschien valt het mee. Nou dat was niet het geval. In de avond was er te weinig wind en moesten we met de motor erbij langs de kust. Na het oversteken van de Maasgeul in de nacht kwam er meer wind maar de wens dat we een bezeilde koers zouden krijgen is niet in vervulling gegaan. Met het toenemen van de wind nam de golfslag toe en verdween het anker regelmatig onder water. Met een relatief klein schip merk je dan nog sterker dat de snelheid eruit gaat en dat het niet lekker loopt. Met de motor erbij konden we snelheid en koers houden. Het was prettig om de stuurautomaat te kunnen gebruiken. Om de beurt een wacht van 2 uur ging goed en we zijn beide redelijk fit de eerste nacht doorgekomen. Gedurende de dag hebben we stukken redelijk kunnen zeilen, maar vooral met wind tegen stroom tegen de golven hakken is oncomfortabel en het schiet niet op. In de avond begon de wind toe te nemen en we hebben zeker uitschieters boven de 30 knopen gehad. In de tweede nacht ontdekten we ook dat de schroefas meer dan normaal lekte en onder helling kon de automatische bilgepomp het water niet kwijt en kwam in de bakskisten en vandaar in de salon. Onprettig en met die tegenslag merk je direct dat de vermoeidheid toeslaat. We hadden een goed keuze gemaakt om boven de scheepsroutes te komen. Vandaar was de kortste aanloop haven Ramsgate. De aanloop van Ramsgate is met veel stroming, windmolenparken en zandbanken nog niet zo eenvoudig. Gelukkig kende ik de aanloop nog goed en stuurde ik de boot de haven op het moment dat Jeroen wakker werd en we samen konden aanmeren.
Eenmaal aangekomen en wat uitgerust komt het gevoel van voldoening. Het was heerlijk om rond te lopen in de haven en stad. Fijne mensen hebben we daar gesproken. Er was zelf een die zich verontschuldigde voor Brexit.
Bij het zeilen op zee zijn de diepte punten dieper ten opzicht van het leven in een comfortabel huis, maar de hoogtepunten overstijgen die ver. Dit was voor een echte zeiler geen fijne tocht maar heeft ons wel voldoening gegeven.
Jeroen heeft direct de juist keuze gemaakt om het goed aan te pakken. De boot uit het water en het schroefas systeem voor de lange termijn te perfectioneren. We vonden al snel kundige en behulpzame vakmensen en de verbeteringen kunnen op korte termijn gerealiseerd worden. Vrijdagochtend ben ik op de trein naar Londen gestapt en heb vandaar mijn maidentrip met de trein onder het kanaal door gemaakt. In het begin van de avond op een terras op de thuisbasis heerlijk gegeten en tevreden teruggeblikt op dit avontuur.
Ik wens Jeroen veel succes op zijn tocht naar Barcelona en ieder die het wil kan hem volgen via zijn website: