Dit is het verslag van Bart Hinderdael
Vrijdag 21 Augustus.
Het is een mooie dag, Wilko komt straks even bij op de koffie om de overtocht te bespreken. Ik ken Wilko nu een half jaar ofzo van de cursus vaarbewijs 1 en mijn examen marifonie. We hebben een klik. Wilko heeft me een paar dagen geholpen met het prepareren van mijn schip voor het veilig overvaren, richting Ketelhaven. Voor mij een spannend moment, het is mijn eerste schip. Ik ben handig, technisch onderlegd, heb me ingelezen in van alles en nog wat, maar het ontbreekt me aan ervaring voor een overtocht over de Noordzee. Gelukkig geeft Wilko me het vertrouwen dat ik dit samen met hem kan en geeft me tussen de regels mee dat ik stiekem over meer skills beschik dan ik mezelf toedicht. Ik heb tot dan al een paar tochten met mijn schip gemaakt op het Volkerak en het Grevelingenmeer. Daarbij de nodige ervaring op kunnen doen op het water. Nu het seizoen voor mij ten einde begint te lopen en het schip uiteindelijk naar Enschede moet is het moment daar om de overtocht te plannen.
We bekijken onze agenda’s en komen tot de conclusie dat het beste moment anderhalve dag later zal zijn om een naderende storm op de woensdag voor te blijven. Na heel wat denkwerk (en een slapeloze nacht, want we gaan toch echt de Noordzee over) rijden we zondag 23 Augustus met mijn vader die ons helemaal richting Steenbergen een taxirit verzorgd, richting De Heen. Ik heb er zin aan. De gedachte dat ik met mijn eigen schip, mijn eigen verworven vrijheid een mooie tocht mag maken en de grote zee op ga doet me goed. Nadat we de het schip klaargemaakt hebben om te vertrekken varen we uit. Door het zo gezellige sluisje, richting Volkerak, Haringvliet met als eindbestemming voor de dag Stellendam! Nadat we van een onwaarschijnlijk mooie zonsondergang hebben genoten komen we in het donker aan. We pakken toch nog even de sluis mee, zodat we die de volgende ochtend niet meer hoeven te pakken en op tijd buitengaats kunnen gaan. We meren aan, aan de steiger met aan de overzijde grote vissersschepen die langzaam aan al ontwaken voor een vroege vistocht. Wij kruipen in ons bed en pakken nog een paar uur slaap voor de grote dag.
Maandag 24 Augustus
Iets voor 05:00uur gaat de wekker. We eten gauw een kom yoghurt met muesli op en de tocht kan weer voortgezet worden. Wat gelijk opvalt is dat wij het laatste schip zijn dat uitvaart…. Dat blijkt later wel logisch. We zijn net iets te laat en moeten de laatste paar mijlen tegen de stroming en wind in. Tergend langzaam passeren we de tonnen in de hoop dat we straks met een westenwind wat gunstigere omstandigheden mogen treffen. Na een uur of twee varen bekruipt me toch een beetje een stil gevoel, een waterige mond en de neiging om vooral even niet benedendeks te gaan. Ik deel mijn gevoel met Wilko, ook hij ervaart de milde symptomen van zeeziekte. Gek genoeg ook dit schept een band en ik voelde me niet die “sukkel” die weer eens zeeziek word. Ik besef me dat het een lange dag zou kunnen worden. Gelukkig, de zon komt op. We naderen ondertussen enigszins de Maasgeul. De beroepsvaart is ons gunstig gezind, we kunnen ongestoord onze koers voortzetten. Herhaalde pogingen om per Marifoon contact te krijgen mislukken. Onze handmarifoon laat het in deze afweten. Gelukkig horen we de overige schepen wel en hebben zo toch goed overzicht op wat er aankomt en zich afspeelt op de Maasmond. Langzaam verdwijnt ook de Maasmond en Rotterdam uit het zicht en doemt Den Haag en Scheveningen op aan de horizon. Het reuzenrad in de verte blijft de komende uren een symbolisch punt voor onze positie. Zo nu en dan loop ik alles nog even na op het schip en trek de trotse conclusie dat alles zich goed houd. Ik ben trots op mijn eerste aankoop en trotseer ondanks mijn misselijke gevoel trots golf voor golf. Met de vorige eigenaar deel ik nog wat leuke foto’s en filmpjes. Af en toe wisselen we van positie en neemt Wilko het roer over. Ik merk dat ik me achter het stuur toch beter voel. Hoe meer we dichterbij IJmuiden komen, hoe meer ik me besef wat een rijkdom het is. Wilko en ik delen mooie verhalen, we hebben het over wijze levenslessen en paden die onze levenswegen gekruist hebben. ’t Water doet wat met je, mijn geest komt er van tot rust. Ik heb zelfs ik denk wel een uur staan fluiten achter mijn stuurwiel en voelde de misselijkheid even niet meer. Dan is er al gauw weer het moment dat we IJmuiden voor de boeg hebben en varen we al weer de haven binnen. We besluiten snel een kleine uitgestelde lunch de eten aan het strand alvorens we met een hazenslaapje een duik in het water ons klaarmaken voor het diner. We vinden dat we een biefstuk wel verdiend hebben. Moe maar meer dan voldaan gaan we weer richting bed. Ik ga met een trots en blij gevoel slapen. Het is vreemd genoeg alsof de misselijkheid er niet geweest is die dag. Ik heb een mooie dag gehad. Ik koester de leuke gesprekken die we voerden en genoot van de stille momenten (omdat we ons toch echt niet lekker voelden).
Dinsdag 25 Augustus
6:00uur ben ik wakker. Ik kan mezelf nog heel even inhouden om niet gelijk uit bed te gaan. Ik heb zin aan de dag en zet een half uurtje later de oven aan voor wat vers gebakken broodjes en maak een heerlijke kop koffie. Dit word een mooie dag! We gaan straks dwars door Amsterdam en we komen hopelijk einde van de middag aan in Ketelhaven!
Rond 7:00 uur varen we weg. Voor de zeesluis moeten we een half uurtje wachten. Daarna zijn we op weg. De motor poekelt lekker door en met een knoop of 6 lopen we Amsterdam binnen. Een prachtig gezicht vanaf het water. Ik ben blij dat we nog even geen deel uit hoeven maken van alle drukte op de kade. De aanblik zo deed me nog even denken aan het restaurant van Jamie Oliver waar ik jaren geleden gegeten heb. Hemels was het… en o zo eenvoudig. Dan besef ik me dat ik ook nu op mijn boot zo gelukkig ben, omringd door eenvoud is er alle ruimte om te genieten van het moois dat anders zomaar aan je voorbij kan gaan.
Al gauw varen we Amsterdam weer uit en krijgen een prive schutting in de Oranjesluis en ……brug? Het voelt alsof we nu aan de laatste etappe begonnen zijn richting Ketelhaven. De trip verloopt voorspoedig. Af en toe worden we getrakteerd op een regenbui, maar het geeft allemaal niks. Ik krijg een glimlach van oor tot oor en geniet van de douche van moeder natuur. Helaas voor ons halen we het net niet op tijd om voor de sluiting van de Ketelbrug aan te komen, even nog hopen we op voldoende doorgang maar met 13 meter op de peilschaal komen we er toch echt niet onderdoor. Door het verwachte slechte weer zijn we genoodzaakt uit te wijken naar Urk. Daar krijgen we een warm telefonisch welkom en leggen daar aan om het schip over een paar dagen alsnog richting naar Ketelhaven te brengen. Moe maar voldaan staat onze “taxi” wederom in de vorm van mijn vader weer klaar om ons op te halen! Enigszins moe maar vooral voldaan rijden we richting huis. Het was een prachtige tocht! De ketelhaven komt een paar dagen later wel in zicht……